برخی کارشناسان بر این باورند که پرداخت سود به دارندگان رمزارزهای باثبات (نظیر تتر) ایستگاه بعدی رقابت سنگین میان این دسته از ارزهای دیجیتال خواهد بود.
پس از استقبال گسترده بازار از رمزارز باثبات تتر، چندین شرکت و صرافی بزرگ دیگر تصمیم گرفتند وارد این میدان شده و رمزارزهای باثبات خود را عرضه کنند. سیرکل، دلار جمینای و ترو یو‌اس‌دی از جمله این رمزارزها هستند.
ارزهای دیجیتال معمولا فاقد پشتوانه هستند و یکی از دلایل نوسانات شدید قیمتی آنها نیز همین است. اما داستان استیبل‌کوین‌ها یا همان رمزارزهای باثبات متفاوت است. این دسته از ارزهای دیجیتال با هدف ایجاد ثبات و نیز تسهیل تراکنش در بازار عرضه می‌شوند. برای نمونه، تتر دارای پشتوانه دلار آمریکاست و قرار است رمزارزهای باثبات دیگری با پشتوانه یورو و ین ژاپن هم تا مدتی دیگر عرضه شوند.
اما شرکت‌های منتشرکننده این ارزهای دیجیتال چطور کسب درآمد می‌کنند. واقعیت این است که این شرکت‌ها، بابت سپرده‌های پشتوانه این رمزارزها در حساب‌های بانکی خود، سود دریافت می‌کنند. آمارها نشانگر آن است که ارزش بازار ۵ رمزارز اصلی ارزش روی هم رفته ۲/۶۷ میلیارد دلار است. اگر نرخ بهره متعارف در بازارهای بانکی را سالانه ۲/۵ درصد بدانیم، مبلغی بیش از ۶۷ میلیون دلار بابت سود این سپرده‌ها به این شرکت‌ها می‌رسد. البته ظاهرا این تنها منبع درآمدی این شرکت‌ها نیست. برای نمونه شرکت سیرکل (که یک توکن دارای پشتوانه دلار آمریکا دارد) اعلام کرده به زودی بخشی از سپرده‌های پشتوانه این رمزارز را در صندوق‌های با درآمد ثابت با کمترین ریسک موجود سرمایه‌گذاری می‌کند.
الگوی عملکرد شرکت‌های عرضه‌کننده رمزارزهای باثبات، شباهت زیادی به برخی بانک‌ها دارد. پیش از ورود این شرکت‌ها به بازار ارزهای دیجیتال، فقط بانک‌ها بودند که در ازای دریافت سپرده مشتریان، خدمات انتقال پول را در اختیارشان قرار می‌دادند. بانک‌ها به دو دسته سنتی (دارای شعبات فیزیکی) و آنلاین (بدون شعبه فیزیکی و یا خدماتی نظیر عابربانک) تقسیم می‌شوند. شرکت‌های عرضه‌کننده رمزارزهای باثبات، شباهت زیادی به بانک‌های آنلاین دارند. با این وجود، بر خلاف بانک‌های آنلاین که سودی سالانه را به مشتریان می‌دهند، این شرکت‌ها تاکنون دست به چنین اقدامی نزده‌اند.
با این وجود، شاید در سال جاری میلادی شاهد پرداخت سود به دارندگان توکن‌های باپشتوانه‌ای نظیر تتر باشیم. اما چرا باید چنین اتفاقی بیفتد.
واقعیت این است که رقابت سنگینی بین رمزارزهای باثبات در دنیا در جریان است. همچنین، شاید هیچ کدام از آنها از مزیت رقابتی آنچنانی نسبت به بقیه برخوردار نباشند. با توجه به اینکه بیشتر صرافی‌های معتبر ارز دیجیتال در دنیا، به کاربران خود امکان خرید و فروش این توکن‌ها را می‌دهند، شرکت‌های عرضه‌کننده آنها باید به طور جدی به فکر جذب مشتریان بیشتر باشند.
به همین دلیل، ارایه سود ماهانه، فصلی یا سالانه به دارندگان استیبل‌کوین‌ها می‌تواند نقطه آغاز تمایز میان آنها باشد. همچنین به خاطر ماهیت عملکرد این توکن‌ها، پرداخت سود به دارندگان‌شان نیز کار پیچیده‌ای نیست و شرکت عرضه‌کننده می‌تواند هر ماه یا دو ما یک بار، مبلغ مورد نظر را در قالب همان توکن به کیف پول مشتریان خود واریز کند.
به نظر شما، کدام یک از این رمزارزهای باثبات، این روند نوین را آغاز خواهد کرد؟
